De eerste schooldagen

Afgelopen maandag hebben we met Anis een sportschool bezocht om te informeren naar een abonnement. We zijn ook op zoek gegaan naar een zwembad waar we eventueel kunnen zwemmen, ik lekker in mijn zwembroek en Rianne in haar kleren (haha, verschil moet er zijn)

Dinsdag was onze eerste schooldag, van te voren werd ons verteld dat er een ceremonie zou zijn waar we ons eigenlijk niets bij voor konden stellen. We werden naar de school (die 1 minuut lopen van ons huis ligt) begeleid door Anis en Latipah. Toen we de lerarenkamer binnenkwamen was iedereen op onze komst aan het wachten. We werden begroet met een soort handgroet waarbij je elkaars handen kort vastpakt, ik dacht dat ik dat stevig moest doen… maar kwam er daarna achter dat dit juist heel zacht moet… oeps! Arme handjes van de juffen.

De tafels waren in een soort kring opgesteld en wij mochten ook aan een tafel gaan zitten. Latipah nam eerst het woord om kort toe te lichten wat we kwamen doen, daarna was het onze beurt om onszelf voor te stellen aan onze tijdelijke collega’s.Daar was hij dan, mijn vijand; de microfoon. Op de een of andere manier heb ik in mijn jeugd een angst voor microfoons ontwikkeld. Vluchten kon niet dus ik kon maar beter nadenken over wat ik wilde zeggen en heb dit in het Engels gedaan zodat Latipah het kon vertalen. Tijdens deze ceremonie kregen we ook best wel wat eten voorgeschoteld waarvan verwacht werd dat wij het allemaal probeerden. Nadat Rianne en ik ons voorgesteld hadden sprak de directeur uit wat hij verwachtte van de stage, hij verwacht vooral dat we een hoop kunnen leren en het leek erop dat hij trots was dat hij ons op de school mocht verwelkomen. Na de openingsceremonie zijn we naar huis gegaan met een aantal doosjes met het eten dat nog over was. Deze hele week is alleen de 6e klas aanwezig omdat zij examens hebben, de andere klassen zijn vrij.

Woensdag om 8 uur waren we weer op stage, op deze dag hebben we vooral gekletst en kennisgemaakt met de leerkrachten, hier hebben we ook veel verschillen tussen Nederland en Indonesië besproken. Ook hebben we de kinderen van de 6e klas ontmoet, ze begroetten ons allemaal door ons een soort kus op onze rechterhand te geven; een teken van respect. Ze hebben een aantal liedjes voor ons gezongen en zelfs geld bij elkaar gelegd om ons een bepaald gerecht te laten proeven, erg lief.

Op donderdag werd er weer van ons verwacht dat we om 8 uur weer op school aanwezig waren, de vrouw die ons begeleidt was er vandaag niet en de leerkrachten bedachten dat we de boeken van de bibliotheek opnieuw in de kasten konden ordenen. Met mijn allergie voor huisstofmijt was het een geweldige ervaring om deze enorm stoffige boeken te herordenen. Ondertussen kwamen er verschillende leerkrachten met “tradtional Indonesian food” langs om ons alles te laten proeven, er zijn hier veel dingen “traditional Indonesian” en we lopen telkens weer propvol naar huis, het is dan ook allemaal erg lekker!

Tijdens het boeken opruimen kwamen de kinderen helpen, eerst was ik er blij mee maar toen de kinderen alle boeken uit de kasten gooiden op een grote STOFFIGE stapel en vervolgens weer naar het volgende examen gingen was ik minder blij. We hebben de boeken gesorteerd op het midden van een tafel en toen vonden de leerkrachten dat het wel goed geweest was.

Vandaag vroeg een van de leerkrachten of we met haar wilden sporten en toevallig was dit bij dezelfde sportschool waar we  geïnformeerd hadden, we hebben gelijk een maandabonnement afgesloten en zijn erna drijfnat weer richting huis gegaan. Morgen is het tijd voor alweer de laatste twee stagedagen van deze week (jep, ook op zaterdag hebben ze school in Indonesië). Tot snel!